Door: Arianne Struik en Sander van Arum (75 min)
Uit onderzoek naar de voorspellers voor het ontwikkelen van een dissociatieve stoornis blijkt dat de ouder-kind relatie een belangrijke factor vormt.
In deze presentatie gaan Arianne Struik en Sander van Arum in op de dynamiek bij kinderen die door hun ouders worden mishandeld en misbruikt. Met name de loyaliteit, de positieve hechting en het verlangen naar ouders kan een lastig aspect van behandeling vormen. Kinderen kunnen zichzelf verantwoordelijk maken voor de mishandeling of het misbruik en deze schuld en schaamtegevoelens kunnen hardnekkig zijn. Of ze blijven boos op hun ouders en wijzen hen af. Het bespreekbaar maken en erkennen van het verlangen naar ouders is een belangrijk onderdeel van de weg naar herstel. In deze presentatie gaan Arianne en Sander in op die positieve verlangens en hoe kinderen kunnen worden geholpen om die dubbele gevoelens t.o.v. ouders, afwijzing en verlangen, te gaan integreren.
Docenten:
Sander van Arum:
Sander van Arum is orthopedagoog/psychotherapeut/systeemtherapeut. Hij is oprichter van en werkzaam bij de Stichting Civil Care, die uitvoerende professionals en hun organisaties ondersteunt bij het samen werken aan veiligheid rond seksueel misbruik, geweld en verwaarlozing in huiselijke kring. Eerder ontwikkelde hij binnen de jeugd GGZ een systeemgericht behandelprogramma voor gezinnen met chronisch getraumatiseerde ouders & kinderen en binnen de forensische GGZ een intersectoraal behandelprogramma voor huiselijk geweld en kindermishandeling. Hij is supervisor van meerdere psychotherapieverenigingen. Samen met Linda Vogtländer ontwikkelde hij het triage-instrument Veilig Thuis in opdracht van de VNG en de GGD GHOR. De hieronder liggende visie op de gehele netwerksamenwerking
werd mede door hem beschreven in het landelijk visiedocument: ‘Eerst samenwerken voor veiligheid, dan samenwerken voor risicogestuurde zorg’ (L. Vogtländer & S. van Arum, 2016).
Arianne Struik is ontwikkelingspsycholoog/ systeemtherapeut en EMDR supervisor. Ze werkte tweeëntwintig jaar in de kinder en jeugd psychiatrie, waarna ze naar Australië emigreerde. Als directeur van het Institute for Chronically Traumatized Children biedt ze gespecialiseerde traumabehandeling, onderzoek en trainingen en supervisie op gebied van trauma en dissociatie in binnen en buitenland. Ze is auteur van onder andere het boek Slapende Honden? Wakker maken! (Struik, 2021) en lid van de European ISSTD Child and Adolescent Committee.
