Lezing 2: Waarom mishandelen en misbruiken ouders hun kinderen?

Door: Sander van Arum en Arianne Struik (75 min)
Ouders kunnen uiteenlopende beweegredenen hebben die leiden tot misbruik en mishandeling van hun kinderen. Veel kinderen met een dissociatieve stoornis hebben geconcludeerd dat zij verantwoordelijk zijn en dat zij het verdiend hebben.
Inzicht in de mogelijke beweegredenen van hun ouders kan deze kinderen helpen om een uitweg te vinden uit het dilemma: ‘ik ben slecht’ of ‘papa en mama zijn slecht’. Als er een soort verklaring is, dan ligt het niet meer aan hen. In deze presentatie zetten Arianne en Sander uiteen hoe deze kennis over plegers kan helpen bij de behandeling van kinderen met een dissociatieve stoornis, en hoe deze kan worden omgezet in psycho-educatie of een boodschap voor deze kinderen. Soms kan samenwerking met de pleger-ouder om deze uitleg te construeren een belangrijke stap vormen naar herstel.

Docenten:


Sander van Arum:
Sander van Arum is orthopedagoog/psychotherapeut/systeemtherapeut. Hij is oprichter van en werkzaam bij de Stichting Civil Care, die uitvoerende professionals en hun organisaties ondersteunt bij het samen werken aan veiligheid rond seksueel misbruik, geweld en verwaarlozing in huiselijke kring. Eerder ontwikkelde hij binnen de jeugd GGZ een systeemgericht behandelprogramma voor gezinnen met chronisch getraumatiseerde ouders & kinderen en binnen de forensische GGZ een intersectoraal behandelprogramma voor huiselijk geweld en kindermishandeling. Hij is supervisor van meerdere psychotherapieverenigingen. Samen met Linda Vogtländer ontwikkelde hij het triage-instrument Veilig Thuis in opdracht van de VNG en de GGD GHOR. De hieronder liggende visie op de gehele netwerksamenwerking werd mede door hem beschreven in het landelijk visiedocument: ‘Eerst samenwerken voor veiligheid, dan samenwerken voor risico gestuurde zorg’ (L. Vogtländer & S. van Arum, 2016).


Arianne Struik is ontwikkelingspsycholoog/ systeemtherapeut en EMDR supervisor. Ze werkte tweeëntwintig jaar in de kinder en jeugd psychiatrie, waarna ze naar Australië emigreerde. Als directeur van het Institute for Chronically Traumatized Children biedt ze gespecialiseerde traumabehandeling, onderzoek en trainingen en supervisie op gebied van trauma en dissociatie in binnen en buitenland. Ze is auteur van onder andere het boek Slapende Honden? Wakker maken! (Struik, 2021) en lid van de European ISSTD Child and Adolescent Committee.